Resultados narrador por "Michal Breitenwald" en Todas las categorias

Czwarta czesc slynnego cyklu powiesciowego. Poznajemy nowe, czesto zaskakujace cechy postaci wczesniej juz znanych. Proust w dalszym ciagu podejmuje próbe zdefiniowania milosci i jej przyczyn. Autor jak zawsze mistrzowsko kresli opisy zachowan, a przede wszystkim stanów ducha swoich bohaterów. Nierzadko sa one zabarwione duza doza poczucia humoru, co czyni dzielo, znacznie przystepniejszym w odbiorze.

Któregoś dnia w prowansalskim miasteczku Digne zjawia się wypuszczony z więzienia Jean Valjean. Jedyną osobą, która przyjmuje go przychylnie, jest biskup. Valjean ucieka w nocy, kradnąc zastawę stołową. Zostaje zatrzymany przez policję, biskup jednak zapewnia, że sam podarował mu srebra. Po odejściu policjantów stwierdza, że w ten sposób wykupił duszę Valjeana od sił zła i oddał Bogu. Były więzień postanawia zmienić swoje życie.

Kino PRL-u. Możemy się zżymać na papierowe dialogi i natrętną propagandę, ale był to jedyny czas w historii polskiej kinematografii, kiedy zachodni recenzenci czekali na nowe obrazy z Polski. Scenariusze znad Wisły (jak np. „Kanał” Stawińskiego) podbijały serca włodarzy Hollywoodu, a termin „polska szkoła filmowa” został wpisany na stałe do światowego słownika popkultury. Polscy reżyserzy zażywali sławy porównywalnej z popularnością Antonioniego i Kurosawy, a polscy aktorzy stawali się gwiazdami festiwali filmowych.

To nie tyle zapiski z podrózy po Azji. To zywe swiadectwo przezyc Antoniego Ferdynanda Ossendowskiego - znanego globtrotera, naukowca, awanturnika, szpiega, dyplomaty i dziennikarza. Uciekajac przed bolszewikami przez syberyjska tajge i stepy w Mongolii az do Chin, doswiadcza rzeczy i zjawisk, o których nie snilo sie filozofom. Niesamowite okazy fauny i flory, azjatycka odmiennosc kulturowa, wspaniale budowle, magiczne rytualy tubylców... wszystko to opisane zostalo z najprawdziwsza pasja i swada. Dzieki sugestywnemu glosowi Michala Breitenwalda i my mozemy na chwile znalezc sie w tym "rozgorzalym od namietnosci politycznych azjatyckim kotle".

Nie wydana za zycia autora z powodów osobistych i smialych scen erotycznych, powiesc, której tlem, jest burzliwy romans Witkacego z wybitna aktorka, Irena Solska. Dla tytulowego Bunga, poczatkujacego artysty,, kobieta artystka jest obietnica wtajemniczenia w niezwykle misteria metafizyczne. Mlodziencza milosc ksztaltuje subiektywny obraz wyidealizowanej kochanki.

"Nie ma Albertyny" to szósta czesc cyklu "W poszukiwaniu straconego czasu". Bohater rozstal sie z Albertyna, ale zaluje tego i pragnie ja odzyskac. Niestety, dowiaduje sie, ze ukochana zginela w wypadku. Zyskuje tez potwierdzenie, ze byla homoseksualistka. Jest juz za pózno na wszystko... poza rozpacza i spózniona zazdroscia.

Marcel powoli godzi sie ze strata. Ponownie spotyka Gilberte, wyjezdza w podróz do Wenecji. Zycie bez Albertyny jest mozliwe.

Wywolujacy dzis sporo kontrowersji reportaz z ostatnich dni przedwojnia oraz poczatków kampanii wrzesniowej. Wankowicz podjal próbe rekonstrukcji wydarzen w Gdansku - godzina po godzinie. Wiele znaczacych szczególów dotyczacych obrony Westerplatte zaczerpnal z rozmowy z majorem Henrykiem Sucharskim. Obficie korzystal równiez z relacji innych swiadków.

Jeden z pierwszych reportazy Wankowicza, opisujacy tygodniowy pobyt w ZSRR. Na radziecka Rosje patrzyl okiem zyczliwym i nieuprzedzonym, choc takze bez wiekszego entuzjazmu. Wankowicz mial niezwykly dar obserwacji, latwosc nawiazywania kontaktów z ludzmi, ogromna ciekawosc drugiego czlowieka, a co najwazniejsze zyczliwosc dla niego. Cechy te sa doskonale widoczne w tekscie, stanowia wyróznik calej twórczosci autora, czyniac ja wyjatkowa i ponadczasowa.

kontrowersyjna jak sam Capote.

Lawrence Grobel nie zawaha sie przed zadnym pytaniem: o milosc, literature, fascynacje zbrodnia. Rozmowy, które odbywaly sie w ciagu ostatnich dwóch lat zycia pisarza ujawniaja wiele szczególów i anegdot dotyczacych Capote’a, a takze osób z którymi sie stykal: Jackie Kennedy, Marilyn Monroe, Tennessee Williamsa, Elizabeth Taylor i wielu innych.

Mistrz reportazu tym razem o zaleznosciach w jakie uwiklany jest nasz kraj. Poglady gloszone przez Wankowicza byly wówczas bardzo niepopularne. Napisal on, ze "chociaz Polska nalezy kulturowo do Zachodu, geopolitycznie jest uzalezniona od Wschodu". To w takim kontekscie umiejscawia on Polske w tytulowym klubie trzeciego miejsca. Utwór powstal podczas pobytu w Stanach Zjednoczonych i wydano go w 1949 nakladem Instytutu Literackiego w Paryzu.

Zainspirowana ludowa basnia epopeja fantastyczna opisujaca niezwykle przygody dwóch olbrzymów: Gargantui i jego syna Pantagruela. Jest to lsniaca rubasznym, czesto wulgarnym humorem opowiesc, w której groteska przeplata sie z szalona fantazja. Nauki, jakie pobieraja bohaterowie, bitwy i pojedynki, które tocza, ich niekonczace sie uczty, wedrówki, sady, zarty, fortele, parodystyczne debaty z ówczesnymi autorytetami - wszystko to sluzy autorowi za kanwe dla swobodnej, niczym niekrepowanej satyry na caly otaczajacy go swiat.

"(...) Kiedy bylem malym chlopcem, puszczalem z matka latawce. Patrzylem, jak wzbijaly sie w niebo tak wysoko, na ile starczylo sznurka. Pytalem mame, wskazujac na niebo: Co tam jest, mamo? Przestrzen - odpowiadala. A co to jest przestrzen, mamo? To jest cos, co nie ma konca, synku.

Reportaz o Oddziale Wydzielonym Wojska Polskiego. To m. in. dzieki temu utworowi rozpowszechnil i utrwalil sie mit majora Henryka Dobrzanskiego, ps. "Hubal". W 1945 roku we Wloszech Melchior Wankowicz spotkal jednego z hubalczyków, który opowiedzial mu dzieje oddzialu. Tym zolnierzem byl Romuald Rodziewicz, ps. "Roman". Jego relacja doczekala sie kilku wydan.

Wchodzaca w sklad monumentalnego cyklu "Komedia ludzka" powiesc o mlodym poecie z prowincji, który przybywa do Paryza i od wewnatrz poznaje srodowisko literatów i dziennikarzy. Okazuje sie, ze w tym bezwzglednym swiatku cynizm, interesownosc i smak wladzy nad konsumentami sztuki to najwyzsze wartosci. Z poczatku pelen wiary w moc pióra Lucjan Chardon de Rubempré stopniowo traci zludzenia i sam ulega obowiazujacym tutaj regulom.

"Niemyte dusze" (1936) uwaza sie za blyskotliwa, parodystyczna i mocno kontrowersyjna diagnoze zbiorowosci i jednostki. Zafascynowany Freudem, Witkacy zaleca psychoanalize jako lekarstwo chroniace przed nadciagajacym kataklizmem. Sam autor nadal dzielku podtytul: "Studium psychologiczne nad kompleksem nizszosci, wezlowiska uposledzenia przeprowadzone metoda Freuda, ze szczególnym uwzglednieniem problemów polskich".

Stanislawa Ignacego Witkiewicza - filozofa, prozaika, poete, dramaturga, malarza i fotografa zapewne zna kazdy. Prawdopodobnie kazdy tez doskonale wie o jego eksperymentach ze srodkami psychoaktywnymi. "Narkotyki" uwaza sie za jeden z najbardziej interesujacych opisów wplywu kilku z nich (m.in. morfiny, peyotlu, kokainy, eteru, alkoholu i nikotyny) na percepcje i funkcjonowanie organizmu. I oto przed Panstwem zapiski artysty we wspanialej interpretacji Michala Breitenwalda. Witkacy dzieli sie w nich osobistymi przezyciami, jakich doswiadczal po zazyciu kazdego ze specyfików. Co zastanawiajace, w swojej rozprawie pokusil sie tez o akcenty dydaktyczne i moralizatorskie. Dzielo ze wszech miar wyjatkowe!

Lacinskie "de profundis" oznacza "z glebokosci". Doglebnie, trafnie, z historycznym i odautorskim komentarzem opisuje tu Wankowicz dzieje exodusu Polaków do Kanady na przelomie wieków XIX i XX. Ale "Polacy i Ameryka" to nie tylko dzieje exodusu. Mistrz reportazu przedstawia tez proces zapuszczania korzeni czy codzienne zmagania z cudzoziemska rzeczywistoscia. Poznajemy tez ówczesna spoleczna i polityczna sytuacje rodaków, która staje sie powodem ruchów emigracyjnych na inny kontynent.

Byl prorokiem i osoba swieta, a zarazem grymasnym i dokuczliwym starcem. Gdyby przyszedl na swiat dwa tysiace lat wczesniej, jego nauki przeksztalcilyby sie w religie, która nazwano by bezgwaltem (ahimsa) i niesprzeciwianiem sie zlu, mestwem i poszukiwaniem Prawdy, czyli Boga.

Jak osiagnac duchowa doskonalosc? Jak byc dobrym mówca i liderem? Oto zalozenia i porady oparte na islamskim mistycyzmie, podane w lekkiej, przyjemnej formie. Arabski medrzec Ibn Musa al Mansur zyl w Bagdadzie w XIV wieku i nauczal wedle sufickiego porzadku swiata. Jedna z ostatnich ksiag z jego przypowiesciami splonela w pozarze Biblioteki Aleksandryjskiej. "Turban Mistrza Mansura" jest próba rekonstrukcji jego nauk, w których pokora, uczciwosc i szacunek wobec rozmówcy odgrywaja nadrzedna role. Uniwersalne madrosci wschodu bez watpienia znajda zastosowanie i w naszej rozchwianej kulturze.

W drugim tomie "Karafki La Fontaine'a" Melchior Wankowicz kresli portret reportera doskonalego. Pisze o cechach, które powinien on posiadac. Wsród nich na pierwszym miejscu wymienia: zaangazowanie, ciekawosc swiata, komunikatywnosc, empatie. Ponadto duzo uwagi poswieca technicznej stronie pisania tekstów: doborowi odpowiedniego tytulu, grafiki, która ma za zadanie wzmacniac percepcje czytelników, rzetelnosci dziennikarskiej, prawidlowemu cytowaniu.